Op LinkedIn lazen we een nieuwe ‘header’ van Hanneke Snellen, waarin ze zegt: ‘verpleegkundige terug naar de basis met de kennis en ervaring van projectleider, manager, directeur’. Die beweging in haar loopbaan trof ons en we nodigden haar uit voor een interview. Op een koude winterdag in het begin van het nieuwe jaar hadden we een boeiend gesprek over haar verschillende stappen en de functies die ze in haar loopbaan heeft vervuld. Ze vertelde gepassioneerd over haar ervaringen, wat haar is opgevallen vanuit de uiteenlopende functies en perspectieven in de zorg en wat ze ervan heeft geleerd. We nodigen je graag uit het verhaal van deze reis van haar ruim 40-jarige loopbaan mee te lezen!
Hanneke, je bent in 1983 begonnen als verpleegkundige, vervolgens heb je andere stappen gezet, onder andere bedrijfseconomie gestudeerd en verschillende functies in diverse organisaties vervuld. Nu, bijna aan het eind van je loopbaan, ben je teruggegaan naar het vak van verpleegkundige. Vanwaar deze stappen? Wat neem je nu als verpleegkundige mee vanuit je kennis en ervaring van het leidinggevende niveau? En hoe kijk je nu, vanuit je functie als verpleegkundige, naar die leidinggevende functies?
HS: Ik ben altijd een ‘hands on manager’ geweest. Meestal in kleinere organisaties, waar de functiebeschrijvingen wat fluïde zijn, omdat het kleinere teams zijn. 80% van je werk is volgens je functieomschrijving, maar je moet meedoen in het geheel, anders gaat het niet werken. Bijvoorbeeld het optuigen van de kerstboom – dat staat niet in een functieomschrijving. Wie tuigt de kerstboom op?
Simpel, degene die moet werken. Dat is altijd mijn leidraad geweest: je moet zelf bereid zijn je handen uit de mouwen te steken. Vervolgens ga je na of je daarvoor iets moet regelen: is het incidenteel, dan is het prima; maar ben je structureel buiten je functie aan het werk, dan gaan we kijken hoe dat kan: ligt het aan de persoon of ligt het aan de organisatie? Ik ben al vrij snel in management-achtige trajecten terecht gekomen. Ik ben opgeleid als HBO-verpleegkundige. In de jaren 80 was er geen werk voor verpleegkundigen, je kreeg geen vaste baan, dus ik heb eerst voor het uitzendbureau gewerkt. Mijn laatste stage tijdens de opleiding was in de wijk en de hoofdwijkverpleegkundige had gezegd: je mag terugkomen, maar pas over een jaar, ik wil dat je eerst meer werkervaring opdoet. Dat heb ik gedaan als uitzendkracht in een verpleeghuis en een aantal ziekenhuizen. Vervolgens heb ik twee jaar als wijkverpleegkundige in Zaandam gewerkt; dat was in een migrantenwijk met een aantal grote flats. Ik liep er met een tas vol met vertalingen, om bij mensen van allerlei verschillende nationaliteiten binnen te komen. Daarna ben ik naar Brabant verhuisd en werd ik wijkverpleegkundige in twee kleine dorpen.