Na-denken over de ziel

Omschrijving

In dit artikel werk ik voor de geestelijke zorg een zielsbegrip uit, dat is te vinden in teksten van Augustinus, Kant en vooral Lyotard. In deze traditie wordt ziel 'anima' genoemd, en kan aangeduid worden als 'primaire kwetsbaarheid'. Geestelijke begeleiding die zich mede afstemt op deze primaire kwetsbaarheid kan 'paralogisch' te werk gaan, dat wil zeggen ruimte en tijd vrijmaken voor een 'paralogische' verwerking van ervaringen waarbij kwetsbaarheid een creatieve kracht kan zijn - een kracht die volgens de ken- en taaltheorieën van Kant en Lyotard in staat is nieuwe vocabulaires en perspectieven te genereren. Ik zal proberen aan te geven hoe geestelijke begeleiding vanuit een 'paralogische' invalshoek geneigd zal zijn individuele problematiek te plaatsen in een kader van waardevolle co-existentie: een samen-leven waarvan de moraliteit zich mede kan orienteren en ontwikkelen vanuit afstemming op een door allen gedeelde kwetsbaarheid. Discussie hierover zou haar beslag krijgen in een 'paralogisch discours' over geestelijk werk, en mogelijk bijdragen tot een voor wetenschap vruchtbaar pluralisme.